شن های خطه ی نور

روزی بود روزگاری. رعیت از زیر سلطه ی اربابان خارج شدند و این آغاز ماجرا بود.

آن طرف داستان، اربابان قبلی و این طرف رعیت سابق که در سرزمینی زندگی می کردند که اکنون نامش خطه نور شده بود.

برای آن طرفی ها خیلی سخت بود که دیگر قلدری نکنند. برایشان سخت بود که دیگر، اهالی خطه ی نور بله قربان گویشان نیستند.

غیر قابل تحمل بود، که رعیت، اکنون آقای خویش شده اند. تحمل نداشتند ببیند، مردمی که تا دیروز عروسک خیمه شب بازی آنان بودند، اکنون کارگردان صحنه ی سرزمین خویش شده اند. تاب این را نداشتند که دیگر نه به جان این مردم تسلطی داشته باشند و نه به ثروت های سرزمینشان.

مردمی که تا دیروز برای لقمه نانی به دست آن اربابان چشم می دوختند؛ اکنون نمی گذاشتند که قلدران ِآن طرف، نگاه کج به آن ها بکنند.

همه ی این تحول و انقلاب در این مردم به مدد نفس مسیحایی پیر دیارشان بود که روح خدایی داشت.

آن طرفی ها نمی خواستند این همه تغییر را باور کنند و همچنان در آرزوی بازگشت به روزگار اربابی خویش بودند. تصمیم گرفتند به هر طریقی شده راه را بر مردمان خطه ی نور ببندند و عرصه را بر ایشان تنگ کنند تا دوباره به پای آنان بیفتند اما زهی خیال باطل…

مردمان این طرف دیگر هویت خویش را باز یافته بودند و نفس پیرشان، چنان متحولشان کرده بود که به هیچ قیمتی به عقب باز نمی گشتند. آنان درک کرده بودند که ان الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم…

همان تحول و انقلابِ اول برای خرد کردن آن طرفی ها کافی بود. اما جوانان این طرف، به این راضی نمی شدند.

قلعه ای به ظاهر مستحکم از آن اربابان در سرزمینشان مانده بود که شده بود پناهگاه آن طرفی ها. این جوانان نمی خواستند هیچ کورسوی امیدی برای آن طرفی ها باقی بماند و ردپایی از آن زورگویان در سرزمینشان باشد. پس کاری کردند کارستان.

ابراهیم وار، تبر بر دوش به این قلعه تاختند و بت آن ها را در هم کوبیدند^۱ و این گونه ابهت پوشالی آن ها را شکستند و بازماندگانشان را اسیر کردند.کار این جوانان چنان بر دل پیرشان نشست که آن را انقلابی دیگر نامید.^۲

واین دو انقلاب سبب شد که نور امید در دل مردمانِ دیگر سرزمین ها روشن شود و بفهمند که می توان از زیر یوغ اربابان زورگو خارج شد.

آن طرفی ها حسابی به هم ریخته بودند. باید کاری می کردند تا بیشتر ازین رسوا نشوند. دور هم جمع شدند و هرچه در چنته داشتند رو کردند. باید به سرزمین نور می ر فتند و هر طور شده آن همه فضاحت را جمع و جور می کردند.

مکارانه نقشه کشیدند و نمی دانستند که والله خیر الماکرین…

در مقیاس مادی، نقشه هایشان کاملا حساب شده بود. دست به کار شدند و ۱۴پرنده ی آهنین ^۳را آماده کردند تا از آسمان خطه ی نور بگذرند. اما غافل بودند که بر آسمان این خطه، ۱۴نور بال گسترانیده اند و برای همین، سرزمین این طرفی ها شده بود خطه ی نور.

زمان و مکان را سنجیده بودند. شبی مهتابی را انتخاب کردند. نیمه شبِ چهارمین روز از دومین ماه در تقویمِ اهالی این طرف و بیابانی بی نام ونشان در خطه ی نور که هیچ پاسبانی ازین طرفی ها در آن، آماده ی دفاع نبود. خنده ای مستانه سردادند و به این همه ذکاوتِ خویش بالیدند و همه چیز را برای مردمِ این طرف تمام شده دانستند.^۴

فرمان آغاز کار صادر شد. پرنده های آهنین به پرواز در آمدند. اندک مدتی پس از آغازِ کار، همینکه یکی از پرنده ها به خطه ی نور رسید؛ نتوانست جوِ آن را تحمل کند و از پای درآمد. آخر، جوِ این سرزمین، پر از ذرات نور بود. اندکی بعد همین اتفاق برای پرنده بعدی رخ داد و تنها ۱۲پرنده در محل مورد نظر فرود آمدند.

اما دیری نپایید که پرنده ای دیگر بال و پر شکسته شد و این گونه تمام محاسباتِ آن طرفی ها به هم ریخت. دیگر قادر به ادامه ی کار نبودند و باید به سرزمین خویش باز می گشتند تا بیش ازین آسیب نبینند.

آن طرفی ها عزم برگشت داشتند که شن های خطه ی نور از فرمانروای کائنات اذن گرفتند و به مدد ۱۴ نور که پاسبانان اصلیِ این خطه بودند، خاطره ی پرندگانِ ابابیل را زنده کردند و سپاهیان ابابیل زمین گیر شدند.

آری در شبی آرام که مردمان این طرف، بی خبر از همه جا آرمیده بودند، آن طرفی ها با آن همه حساب و کتاب، شکستی را متحمل شدند که هیچگاه تصورش را هم نمی کردند.

آخر آنان نمی دانستند که مقیاس های زمینی با مقیاس های آسمانی زمین تا آسمان فرق دارد…

و چه زیبا نیرویی فراتر از همه ی قدر ت ها پاسبان این خطه شد و ثابت کرد که یدالله فوق ایدیهم…

---

———————————————————————————————————————

۱-اشاره به سخن امام خمینی پس از تسخیر لانه جاسوسی:( ارزش این عمل این است که شکسته شد آن بت بزرگی که برای ملت ها تراشیده بودند)

۲-تسخیر لانه جاسوسی به تعبیر امام انقلاب دوم نام گرفت.

۳-آمریکایی ها در حمله هوایی به طبس از شش فروند هواپیما و هشت فروند هلی کوپتر نفر بر بهره گرفتند.

۴-در محاسبات انجام شده، موفقیت عملیات حمله نظامی آمریکا بیش از ۹۰درصد تخمین زده شده بود.

 

 نویسنده:خانم الف. خیاط